Mindful aarden met paarden

Sinds 2,5 jaar staan onze paardjes bij ons aan huis en sinds 1,5 jaar werk ik vanuit huis na jaren elders kantoorruimte te hebben gehuurd. Wat een luxe! Om zo tussen mijn afspraken door even de deur uit de wei in te kunnen lopen. Door het keukenraam de paarden te zien spelen, eten, dutten. Dat is genieten!

Maar het houden van paarden aan huis en de gehele verzorging zelf doen kost ook veel tijd en fysieke inspanning. En dat in weer en wind aangezien ze 24/7 buiten lopen. Op sommige dagen is het behoorlijk pittig. Zoals een paar dagen geleden toen het maar regende en regende en regende… de wadi voor ons huis al volledig overstroomd was… Ik ploegde en zwoegde over een modderig bijna niet te door te komen pad, met een volgeladen kruiwagen richting de mesthoop. Die op dat moment alleen te bereiken was door een meer van water, water dat over de randen van mijn laarzen klotste…terwijl de regen gestaag op mij neersloeg.

Klinkt niet bepaald de hemel op aarde met al dat hemelwater… Toch?

En toch… zelfs onder dergelijke omstandigheden brengt het me zo veel. Ik ben lekker buiten, blijf fit zonder een sportschool nodig te hebben. Daarbij word ik op mijn glibberige pad begeleid door mijn paardenvrienden die achter mij aan hobbelen en opgewekt de regen op hun vacht laten kletteren. Waar ik eerder die dag met een cliënt over mindfulness sprak, ervaar ik nu mindfulness in optima forma! Mijn paarden maken zich niet druk over de regen, ze reageren in het moment op wat zich aandient en accepteren gewoon alles wat er is. Precies zoals het is. Zij balen niet dat het regent, denken niet aan gisteren toen de zon scheen en wensen dit ook niet. Het gaat alleen maar over puur ‘zijn’.

Ik voel de rust over me komen en ook ik geef me over aan het moment. Voel de regen, voel mijn spieren, mijn natte sokken en een natte paardenneus in mijn gezicht. Ik sta even stil en sluit mijn ogen, hoor de regen tokkelen op mijn capuchon, het ruisen van de wind, de mussen kwetteren in de beukenhaag en de stilte tussen de geluiden. Ik ruik de geur van de regen, van natte grond en paarden. Al mijn zintuigen staan aan. En ik ben dankbaar.

Opeens moet ik denken aan de quote “Life isn’t about waiting till the storm to pass, it’s about learning to dance in the rain”.

Zo is het. Fluitend ga ik verder met mijn klus…